Paardenosteopathie

Osteopathie

Algemeen

Wat is paardenosteopathie?

De osteopathie is een geneeswijze die het lichaam als een eenheid beschouwt. Het lichaam is opgebouwd uit verschillende systemen die elkaar beïnvloeden en goed op elkaar afgestemd moeten zijn. Voorbeelden van deze systemen zijn onder andere het zenuwstelsel, het spierstelsel, de organen en de huid. Deze systemen functioneren altijd in een evenwicht. Om in een gezond evenwicht te kunnen blijven is het onder andere noodzakelijk dat alle structuren in het lichaam kunnen bewegen. Dus niet alleen de gewrichten en spieren moeten kunnen bewegen, maar ook de huid, het onderhuids bindweefsel, de organen en de bloedvaten en dergelijke. Is de beweeglijkheid ergens verstoord, dan raakt het evenwicht in het paardenlichaam ook verstoord.

Wanneer een lichaam gezond is, heeft het een natuurlijk vermogen om storingen die optreden zelf te verhelpen. Door verschillende oorzaken, bijvoorbeeld door een val, vastliggen in de stal, een periode van ziekte en dergelijke, kan dit evenwicht zo verstoord raken dat het paard niet meer in staat is dit zelf te verhelpen. Is er een verstoring in een bepaald systeem dan kan dit een verstoring in een ander systeem geven. Zo kan een oorzaak - gevolgketen ontstaan. Voor de behandeling betekent dit dat het lichaam altijd in zijn totaliteit wordt behandeld.

De osteopathie werkt in drie deelgebieden:

1) Het pariëtale systeem

Dit systeem omvat het bewegingsapparaat van het paard. Onder het bewegingsapparaat vallen alle botten, pezen, spieren, gewrichten, wervels e.d. De behandeling van het paard begint vaak aan de wervelkolom. In de wervelkolom zijn vaak blokkades te vinden. Een blokkade loopt een paard op door bijvoorbeeld een val, vastliggen in de stal etc. Een blokkade betekent dat de beweeglijkheid tussen twee wervels verdwenen of verminderd is. Tussen twee wervels treden twee zenuwen uit, één naar links en één naar rechts. Bij een blokkade is de werking van de zenuw vaak verstoord. Deze zenuw geeft dan verstoorde informatie naar het gebied waar hij naar toe loopt (spier, huid, organen etc.), waardoor dit gebied in de problemen kan raken. In het gebied van een blokkade zijn de spieren daardoor vaak te hard en is de huid overgevoelig.

2) Het viscerale systeem

Hieronder vallen alle organen en bloedvaten. Zoals hierboven is beschreven, kunnen organen in de problemen komen als gevolg van een blokkade in de wervelkolom. Andersom is echter ook mogelijk: wanneer een orgaan in de problemen raakt door bijvoorbeeld slechte voeding, wormbesmetting of teveel supplementen, kan dit voor een blokkade in het parietale systeem zorgen.

3) Het cranio-sacrale systeem

Hieronder vallen de schedel (het cranium) en het heiligbeen (het sacrum). Deze 2 regio’s zijn met elkaar verbonden via de wervelkolom, het ruggenmerg en de vliezen die het ruggenmerg omvatten.

De schedel is opgebouwd uit meerdere botstukken die ten opzichte van elkaar een kleine beweeglijkheid hebben. Ook het heiligbeen heeft een kleine beweeglijkheid. Een verstoorde beweeglijkheid van schedel en/of heiligbeen kan klachten geven zoals gedragveranderingen, verstoring van de hormonale cyclus van de merrie en hoofdpijn.

Deze drie systemen staan met elkaar in verbinding. Het doel van een osteopatische behandeling is het oplossen van problemen in deze systemen. Een osteopaat gaat altijd op zoek naar de oorzaak van de klachten. Omdat alle structuren met elkaar in verbinding staan, is het niet altijd zo dat de oorzaak van de problemen gevonden wordt in de regio waar de klachten zich voordoen. Zo kan een paard, dat niet wil inbuigen in zijn hals, een blokkade hebben in zijn lage rug. Een osteopaat is opgeleid om de weefsels die niet goed functioneren op te sporen en te behandelen. Een osteopaat lost de problemen op middels zachte, manuele technieken. Wanneer de oorzaak van de klachten is opgelost, kan het lichaam zichzelf verder herstellen.